Xml'i Kavramak

    Bilgisayar dünyasının ilk kuşaklarında programcıların tek işlemli uygulamalar üzerine yaptıkları çalışmalar üzerinden nice değişimler geçti. Küçük bir eylemi yapmak için büyük makinelerin açılıp kapatılması gerektiği bir dönemde toplama işlemini yapabilen makineler birer teknoloji harikası görülüyordu. Bilişimin değişken teknoloji ve fizyonomisini tarihsel bir yaklaşıma yansıttığımız an, her zaman birkaç temel kavramın baskın olduğunu görürüz. “Zaman” ve  ”iş” kavramlarının, “iş”in hep büyümesi gölgesinde ters orantılı olarak yürütülmesi amaçlanıyordu. Birçok şey, yeni tasarım ve teoremler bekliyordu.

    Ve “iş” hep büyüdü, istenilenler çoğaldı, parametreler daha kompleks hâl aldı, cevap bekleyen bir ton soru soruldu, “bunu da yapabilecek mi” beklentileri başladı, oluşan rekabette etik tartışıldı, kazalar oluştu, -farklılık- çok az bir fark olarak görüldü.“Yoksa, sahip olmak istendi.Varsa, daha fazlası istendi”, en zoru da bütün bunlar için mehil verilmiyor, zaman tanınmıyordu. Daha sı ortam “sanal” dı.

    Süreç, her gün gebe kalıp erken doğumlar yapıyordu. Evler, işyerleri kapılarını dünyaya açtılar, bireylerin heran yeni coğrafik keşiflere çıkabilmeleri için daha görkemli alanlar yaratıldı, ama hiç asfalt dökülmüyordu bunun için. Daha önce düşünmediğimiz birçok şey artık bizim için olmazsa olmaz sistemler haline geldi. Sunulan teknolojiler, “daha az yeni doktrin daha çok yeni etkinlik”ler getirdi. Artık özellikle yazılım teknolojisi kuram olmaktan çıkıp bir olgu olmuştu. Üretken olana kayıldı,-esneklik, verimlilik, bütünleşme, destek- sözcükleri yazılımcıların dillerinden düşmedi.Yeni lisanın elifbası çoktan yazılmıştı. Kullanıcıya sadece okumak ve bu kavramlarla ilgili cümleler kurmak kaldı. Ancak yazılımcıların ortaya koyduğu ve çeşitli farklı organik yapıya göre değişkenlik gösteren uygulamalar arasında bir standardın  olmaması  her zaman tartışma konusu oldu. Her yazılımcı çıkardığı birçok yenlikte kendi donelerini kendi bileşenlerini kullandı. Bu  hem rekabeti canlı tutuyordu hem de kullanıcılar arasında renkli bir ortam oluşturuyordu. Birinin yaptığını diğeri yapamıyordu. Bu şekilde birbirinden ayrılan ancak aynı amaçlı birçok yazılım ortaya çıkmıştı. Bütün yazılım dillerin genel amacı; en kısa yoldan hızlı, profesyonel,güçlü ve güvenli uygulamalar için altyapı hazırlamaktır. Öngörülen bu mantık çerçevesinde uygulamaların altyapılarında bir standart oluşturulmaya çalışıldı. Özellikle gerek kurumsal bağlamda gerekse bireysel bağlamdaki kullanıcıların birçok zaman veri paylaşım sorunu vardı. Çünkü her kullanıcı verilerini farklı profil ve biçimlerde saklamış kullanmıştı. Yeni bir platform için söz konusu ortamın kopyasını oluşturması gerekiyordu. Başka bir departmandaki veriler arasında aynı organlar olmadığı zaman iletişim kurulamıyordu.  Birçok firma bazı standartları oluşturma yoluna girdi özellikle Internet denen bulgu bunun için bulunmuş en güzel fırsattı. Ancak bunun tohumları daha yeni filizleniyor. Yine de yazılım çevresi daha önceki başarılarını üstüne Internet’teki gelişmeleri de başarıyla kaydedip mirasa devam etti. Bununla beraber herkesi aynı ortam üzerinde iletişime götüren Internet geçen hergün genişlediği halde birçok standarttan eksikti. Ve bu kesinlikle gerekliydi. Yani yazılım dünyası, donanım cephesinin kendi içinde kurduğu standartlığı kuramamıştı.