Unutuyorum...
-
"ihtiyacım var sana" gibi klasikleşmiş, basit cümleler kuracağım aklıma gelmezdi,
hele ki kollarımdan yukarı doğru çeken bir ton insan varken çevremde, şakası bile aklımda belirmezdi...
hani yıldızlı bir gecede kendine sadece bir yıldız seçersin hiç kaybetmek istemezcesine gözlerini ona dikersin,
diğer yıldızların parlaklığı ile gözlerin kapanır, bulanıklaşır "anlık" kaybetmeler ile tekrar bulmak zorunda kalırsın...
işte ben beraber seçtiğimiz o yıldızın yerini, güneşin en parlak olduğu zamanlarda bile seçebiliyorum...
ışığı fazlasıyla zayıflamış durumda, gözlerimin parlaklığı gibi...umarım o yıldız kaymaz, çünkü o an tek kayıbım
gözlerim olmaz; umudum, anılarım, düşlerim...
seni aklıma düşüren şeyin ne olduğunu bilmiyorum ama şu andaki karın ağrımın sebebi "sen"sin...
o yıldızı arıyor musun, veya kafanı yukarı kaldırdığında görmek için bakıyor musun;
durduğun, baktığın yerden görebiliyor musun beni ?
beni mutlu 3 noktalara doğru götürecek yol hep 3 adım uzağımdaydı misali aslında sadece kendime bir omuz arıyorum şu anda...
seni seçmemin tek sebebi ise küçük ellerin...
gözümün solundaki yarayı okşaman için o hafif ellerin...
başka bir şey yok, hepsi bu kadar; sadece ellerin...
gözlerini hiç hatırlatma, onlar sadece bana bakarken güzeller"di"...
bu son belki bu hikayeye hiç gitmeyecek, zaten güzel sonu olan bir şey yazmamışım, yaşamamışım biraz eskiye dönünce ama yazmak zorundayım;
üzgünüm "güneşim" ama galiba seni unutuyorum...
-
(: o yıldızı kaybetme.
-
benim için burası iyi =))
sabahın karanlığına şaşırıp baktım aynaya, acaba herşey mi tersti yoksa güneş mi yenik düştü diye geçirdim içinden..."normalliğim"i görünce bir küfür de beni ümitlendiren güneşe savurdum...
ilk küfür etmeye başladığım sıralar, "artık ben olgunlaştım" havalarına girdiğim zamanlardı.ilk kendime küfür ettiğim zamanlar ise yavaştan "olgun"laştığımı anladığım zamanlardı...
erken büyümek istedim, yaşıtlarıma hep yukarıdan bakmak, laflarımı aşağılardan söylemek istedim; onların kapasitesi daha aşağılardaymışçasına...içinde bulunduğum şartlar bu duruma el verişliydi belki de ama şımarık bir şekilde laflar söylemek, merdivenleri zıplayarak çıkmak, hoşlandığım kıza ilgimi saçmalayarak~komiklik yaparak göstermem bu yolun sınırını çoktan belirlemişti...zaten çoktan göğüslemişlerdi yolun sonundaki ipi aşık olduğum kızlar; şimdilerde sadece "oldum" piskolojisi kaldı...
zaferler ile göğüslediğimiz iplerinde sünnet misali pipinin üzerindeki dikişler gibi eriyip düştüğünü anlamama daha çok vardı o zamanlar, omzumundan sarkan bir ipte "maşallah" yazıyordu hatta.sebep-sonuç bilmeden gitmişti yarısı, kim vurduya sünnet olmuştuk yıllarca aynı kim vurduya çıktığımız bu yarışlar gibi; yapanı bir bulsam, sebebini bir çözsem ahh ahh...
neticede çocukta olduk, sünnette olduk, ergen de olduk, 20 de olduk ama hepsini gözümü hafif kısarak kıyaslayınca çıkacak cevap hakkında zerre fikrim olmayan soru - sonuç gerçekten zor; ben artık "oldum" mu? -
konunuyu hortlatmak gayet hoş olacak zannımca ve sevincimi paylaşmak
bende unuttum lan
-
Heh bende konuyu hortlatmayı düşünüyodum.
Şimdi yeah ve yascakucuk adlı arkadaşlara sorum olacak mümkünse.
Unutmak istiyorum. Burası gayet normal. Ama ben unutmaktan korkuyorum. Yani unutunca mahvolmaktan korkuyorum.
Yazılarınızı yazalı baya bi zaman geçmiş. Şimdi ne durumdasınız, unutabildiniz mi? Kolay oluyor mu ?Ve en önemli 2 şey? Hala aklınıza geliyor mu? Hayatınızdda başka birileri var mı?
Lütfen cevap istiyorum bunlara.
-
shadowans bunu yazdı:
-----------------------------Heh bende konuyu hortlatmayı düşünüyodum.
Şimdi yeah ve yascakucuk adlı arkadaşlara sorum olacak mümkünse.
Unutmak istiyorum. Burası gayet normal. Ama ben unutmaktan korkuyorum. Yani unutunca mahvolmaktan korkuyorum.
Yazılarınızı yazalı baya bi zaman geçmiş. Şimdi ne durumdasınız, unutabildiniz mi? Kolay oluyor mu ?Ve en önemli 2 şey? Hala aklınıza geliyor mu? Hayatınızdda başka birileri var mı?
Lütfen cevap istiyorum bunlara.
-----------------------------ben cevap vereyim,unutursun derler ya gerçekten unutuyorsun yani dunyadaki en iyi insan o değil heleki ayrılırken yaptıklarından sonra en iyisi unutmakdır arkadaşım,
not:konuyu hortlatmakdaki amacım yeni arkadaşların bu konudan haberdar olmasını istememdir.
-
shadowans bunu yazdı:
-----------------------------Heh bende konuyu hortlatmayı düşünüyodum.
Şimdi yeah ve yascakucuk adlı arkadaşlara sorum olacak mümkünse.
Unutmak istiyorum. Burası gayet normal. Ama ben unutmaktan korkuyorum. Yani unutunca mahvolmaktan korkuyorum.
Yazılarınızı yazalı baya bi zaman geçmiş. Şimdi ne durumdasınız, unutabildiniz mi? Kolay oluyor mu ?Ve en önemli 2 şey? Hala aklınıza geliyor mu? Hayatınızdda başka birileri var mı?
Lütfen cevap istiyorum bunlara.
-----------------------------kuşlar kadar hafifleyeceğine emin ol =))
yıllardır sayfalara sığdıramamıştım ama şu anda takvim arkası bile boş kalır...
hayatımda başka biri var ve zerre aklıma gelmiyor...
ama kabul etmek gerek, gerçekten hüzünlü, sevinçli, buruk, hoş ve boş bir anı =))
sanırım herkesin hayatında olan (kesinlikle olmalı) bir dönüm noktası bu...
verdiğin emeklere üzüleceksin her türlü ama daha fazla emek vermeden unut gitsin derim =))
-
Yeni fark ettim;
Hala sende yaşadığımı..
-
hiç içimde yokken yazmak iyi gelebilir diye düşündüm çaresizliğim üzerine
haftalarr aylar yıllar sonra tekrar hatırladım seni ve kendimi kandırdığımı fark ettim
denildiği gibi iz bırakanlar unutulmuyomuş... -
Hocam konuyu hortlatmayın ya