Forum
Aktif konular
Üyeler
Kurallar
Arama
18 Mart Çanakkale Zaferi 18 Mart Çanakkale Zaferi
-
25 Nisan 1915 günü Conkbayırı'nda Türkler ve Birleşik Kuvvetleri arasında 8-10 metre mesafe var. Süngü hücumundan sonra savaşa ara verildi. Askerler siperlerine çekildi. Yaralılar ve ölüler toplanıyor. İki siper arasında açıkta ağır yaralı ve bir bacağı kopmak üzere olan İngiliz Yüzbaşısı, avazı çıktığı kadar bağırıyor, ağlıyor: Kurtarın" diye yalvarıyordu. Ancak hiçbir siperden, kimse çıkıp yardım edemiyordu. Çünkü en küçük bir kıpırdanışta, yüzlerce kurşun yağıyordu. Bu sırada akıl almaz bir olay oldu. Türk siperlerinden beyaz bir iç çamaşırı sallandı. Arkasından aslan yapılı bir Türk askeri silahsız siperen çıktı. Hepimiz donup kaldık. Kimse nefes alamıyor, ona bakıyorduk. Asker yavaş adımlarla yürüyor. Siperdekiler kendisine nişan almış bekliyordu. Asker yaralı İngiliz subayını okşar gibi yerden kucakladı, kolunu omzuna attı. Ve bizim siperlere doğru yürümeye başladı. Yaralıyı usulca yare bırakıp, geldiği gibi kendi siperlerine döndü. Teşekkür bile edemedik. Savaş alanlarında günlerce, bu kahraman Türk askerinin cesareti, güzelliği ve insan sevgisi konuşuldu. Dünyanın en yürekli ve kahraman askeri "Mehmetçiğe derin sevgi ve saygılar.
Üst teğmen Casey (sonradan Avustralya genel valisi olmuştur.)
Not:4Saat boyunca bekliyorum birisi açar diye ama.. ne oldu beyler bu günü unttuk mu,bu şanlı günü,bu 7 düvele Çanakkale'nin adını öğreten günü ¿? -
Bir Çanakkale'li olarak ilk ben kutlıyım,Nikoteen ben açıyordum,resim topladım bir sürü,birazda video linki,kısmet sanaymış..
Allah bir daha yaşatmasın böyle bir savaşı,ya da yaşatırsa o ruhu tekrar versin bize..
-
Şehitliklere henüz gidemeyen var ise buraya tıklayarak panaromik fotoğraflar eşliğinde gezebilir
-
bende bir açsın diye bekledim
sen acmışın
şehitlerin ruhu şadolsun
-
Başta Ulu Önderimiz Mustafa Kemal Atatürk Ve onun Önderliğinde vatan sevgisiyle iman gücüyle Kazanılan Çanakkale Deniz Zaferini Kazandıran Bütün MEHMETÇİKLERİMİZ VE AZİZ GAZİLERİMİZİ MİNNETLE anıyorum...Bir düzeltme 93 değil 94. Yıl olacaktı.
-
Uyanır uyamaz dedim Tahribat a bir konu açayım bir Çanakkale'li olarak ama benden erken davranmış arkadaşlar, unutmamışlar; daha bir çok kanalın, gazetenin sitesinde bu günün anılmasıyla ilgili bir satır bile yokken..
Bence en güzel Mehmet Akif anlatıyor bu destanı:
- ÇANAKKALE ŞEHİTLERİNE
Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi,
Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya.
Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı!
Nerde -gösterdiği vahşetle- "Bu bir Avrupalı!"
Dedirir: Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi,
Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi!
Eski Dünya, Yeni Dünya, bütün akvâm-ı beşer,
Kaynıyor kum gibi... Mahşer mi, hakikat mahşer.
Yedi iklimi cihânın duruyor karşısında,
Ostralya'yla beraber bakıyorsun: Kanada!
Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk;
Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk.
Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ...
Hani, tâ'ûna da zuldür bu rezil istilâ!
Ah, o yirminci asır yok mu, o mahhlûk-i asil,
Ne kadar gözdesi mevcud ise, hakkıyle sefil,
Kustu Mehmetçiğin aylarca durup karşısına;
Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına.
Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz...
Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz.
Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbâb,
Öyle müdhiş ki: Eder her biri bir mülkü harâb.
Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı;
Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı;
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.
Yerin altında cehennem gibi binlerce lâğam,
Atılan her lâğamın yaktığı yüzlerce adam.
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer
O ne müdhiş tipidir: Savrulur enkâz-ı beşer...
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak,
Boşanır sırtlara, vâdilere, sağnak sağnak.
Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller,
Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller.
Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,
Sürü halinde gezerken sayısız tayyâre.
Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler...
Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!
Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;
Alınır kal'a mı göğsündeki kat kat iman?
Hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrına râm?
Çünkü te'sis-i İlâhî o metin istihkâm.
Sarılır, indirilir mevki'-i müstahkemler,
Beşerin azmini tevkif edemez sun'-i beşer;
Bu göğüslerse Hudâ'nın ebedî serhaddi;
"O benim sun'-i bedi'im, onu çiğnetme" dedi.
Âsım'ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek:
İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmeyecek.
Şûhedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...
O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar...
Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!
Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i...
Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni tarihe" desem, sığmazsın.
Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb...
Seni ancak ebediyyetler eder istiâb.
"Bu, taşındır" diyerek Kâ'be'yi diksem başına;
Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;
Sonra gök kubbeyi alsam da ridâ namıyle,
Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle;
Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan,
Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan;
Sen bu âvizenin altında, bürünmüş kanına;
Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına,
Türbedârın gibi tâ fecre kadar bekletsem;
Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem;
Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...
Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana.
Sen ki, son ehl-i salibin kırarak salvetini,
Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddin'i,
Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran...
Sen ki, İslâm'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,
O demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ki, ruhunla beraber gezer ecrâmı adın;
Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın... Heyhât!
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât...
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana âguşunu açmış duruyor Peygamber.
Mehmet Akif Ersoy
Çanakkale Geçilmedi, bizler bu bilince sahip oldukça da geçilemeyecektir; unutmayalım bunu arkadaşlar!
Şehitlerimizin ruhu şadolsun...
-
şiir çok güzel anlatıyor...atalarımızın ruhları şad olsun
-
Ezine ilçesine bağlı Geyikli beldesinden Halil Helvacı: ''27. alayda Arıburnu cephesinde 9 ay çarpıştım. Bir defasında 3 gün hiç durmadan süngü harbi yaptık. Koskoca alaydan 7 kişi kalmıştık. Sonra bize 10 er daha verdiler. Beni de çavuş yaptılar. Bir gün düşmana Arıburnu'ndaki mevziden ateş ediyoruz. Tetiği çekiyorum tüfek patlamıyor. Yanımdaki arkadaşa 'Tüfek bozuldu galiba' dedim. Arkadaş kontrol ettikten sonra yüzüme acı acı baktı ve 'Senin tüfekte bir şey yok, tetiği çeken parmağın kopmuş be adam' deyince acısını o an duydum.'' -
BİR KAHRAMAN TAKIM VE YAHYA ÇAVUŞTULAR,
TAM ÜÇ ALAYLA BURADA GÖNÜLDEN VURUŞTULAR,
DÜŞMAN TÜMEN SANIRDA BU ŞAHESER ERLERİ,
ALLAH'I ARZU ETTİLER, AKŞAMA KAVUŞTULAR... -
Şehitlerimizin Ruhu Şâd Olsun...
-
Kıymetli atalarım. Boşuna şehid olmadınız. Yaptığınız kahramanlıkla sizden sonra taptaze pırıl pırıl medeni bir devlet kuruldu. Ve bence en enemlisi biz gençlere öyle bir durumda neler yapmamız gerektiğini çok güzel örneklerle öğrettiniz. Bu milletin gençlerine bırakabileceğiniz en iyi miras buydu, onu yaptınız. Mekanınız cennet olsun Allah bizi sizlere layık, hayırlı evlatlardan eylesin.
Kısayol
Şikayet
Özel Mesaj
Alıntı yap
Cevapla