Forum
Aktif konular
Üyeler
Kurallar
Arama
Depersonalizasyon/Derealizasyon'a Çözüm Arıyorum Depersonalizasyon/Derealizasyon'a Çözüm Arıyorum
-
Sa müridler. Öncelikle belirteyim yazı biraz uzun ama yazarken sıkıcı olmamaya çalıştım, ilginç gelecek çok şey bulabilirsiniz, belki bir deneyim belki de herkese bir ders olabilir..
Ben birkaç yıldır bu hastalıkla savaşıyorum. Anksiyeteye bağlı ortaya çıkmış. Ama benimkinin genel anlamda görülen deperden farkı 7/24 kesintisiz böyle olmam.
Depersonalizasyon ve derealizasyonun ne olduğunu bilmeyenler için :
https://eksisozluk.com/depersonalizasyon-bozuklugu--1183783
http://www.uludagsozluk.com/k/depersonalizasyon/
https://eksisozluk.com/depersonalization--195974
http://www.dpsikiyatri.com/hastaliklar106.asp
https://eksisozluk.com/derealizasyon--708143
Çoğu insanın korkacağı, şaşıracağı, anlam veremeyeceği, çekemeyeceği hatta çıldırabileceği bir rahatsızlık..
Neyse olaya giriş yapayım. 4-5 yıl önce falandı lise yıllarımda ilk defa tantum kullanmıştım, sevmiştim kafasını falan derken arkadaşlara da anlattım, her hafta birer kutu ikişer kutu yani kafamıza göre tantum yutup eğleniyoduk. Sonra ara verelim dedim beynimiz karaciğerimiz dinlensin hesabı ve ara verip bıraktık. Ben 1 yıl hiç kullanmadım.
Sonra ağzına s*çtımın gerizekalı bir arkadaşım gel bi sefer daha yutalım birşey olmaz ben çok özledim falan dedi. Yok ben kullanmam yanınızda dururum dedikçe ısrar etti yalvardı akşam evlerine gidip yuttuk tantumları. Her zamanki gibi patladık, makara kukara derken daha önce hiç yaşamadığım birşey yaşadım. Arkadaşlarım, bulunduğum ortam, eşyalar hatta ben bile kendime yabancı geliyordum. Ben kimim, nerdeyim, bunlar kim, insan olmak nasıl birşey gibi sorular sardı beynimi. Hiçbirine cevap veremedim hipnoz olmuş gibiydim, onlar konuşuyodu, gülüyodu ama sadece sesleri duyuyordum ne anlattıkları hakkında hiçbir fikrim yoktu kopmuştum o an dünyadan.
Bu lanet tantumun etkisi 2 güne kadar sürüyo bilen bilir, 2 güne yakın etrafıma yabancılaşmış bir şekilde dolaştım, uyuyamadım, yemek yiyemedim, travma geçiriyordum sanki.. Sonrasında ise.. Olan oldu.. Yabancılaşma geçmişti ama depresyona girdim, hayatımda ilk defa böyle bir çöküş yaşıyordum. Depresyonu hafif anksiyete takip etti, anksiyete gün geçtikçe ağırlaştı, intihara meyilliydim, hiçbirşeyden haz alamıyordum, kendimi eve kapamıştım, ölü gibiydim. Tabi o sıralarda durumumu farkedip doktora gittim, birkaç ilaç verdi 1 yıl kullandım o ilaçları. Hiçbiri iyi gelmediğinin yanında abilify isimli bok bir ilaç bende kalıcı kas sorunu yaptı. (üstünden 2 yıl geçti ve sağ bacak kasım düzelmedi, yürürken hafif zorlanıyorum).
Şu an o olayların üstünden çok yıllar geçti, depresyonum ve anksiyetem epey ilerledi, tahmin edilemeyecek bir boyutta yaşıyorum onları. Sonrasında depersonalizasyon çıktı ortaya işte. Aylarca ne olduğunu araştırdım, ama tedavisine dair HİÇBİR ŞEY YOK !
2 yıldır dünyadan kopuk bir haldeyim, birsürü doktor ve ilaç denedim, geçmiyor.. Annem, babam, kardeşim, çevremde kim varsa hepsi bana yabancı geliyor. Aynada kendime bakınca çok korkuyorum, aynadakini tanıyamıyorum. Gözlerimin önünde hep bir perde avrmış gibi hissediyorum, dünyayı 2 boyutlu algılıyorum.
Geçenlerde rastgele "Truman Show" diye bir film izledim. Bir film depersonalizasyonu ancak bu kadar iyi anlatabilir. Aynen o filmdeki adam gibiyim beyler, herkes robot gibi geliyor, kimseyle samimiyet kurup iki kelam edemiyorum dertlerimi hep içime atıyorum..
İntihar etmedim.. Ama nasıl yaşadığımı kimse bilmiyor. Bu 2 yıl içinde toplasan 20-30 gün evden çıkmışımdır, üniversite okuyorum ama devamsızlıktan kaldım, bu yıl nasipse son yılım ama bu yıl yine tekrara kalmaktan korkuyorum. Yine tekrara kalırsam zaten evden atılıcam..
Şimdi bu rahatsızlıktan kurtulmak için yaptığım şeyleri anlatayım, belki nasıl bir rahatsızlık olduğunu anlatabilirim..
Yıllarca antidepresan ve anksiyolitik kullandım, hiçbir fayda etmediğinin yanında dişlerimde çürükler oluşturdu, karaciğerimi perte çıkardı. (doktor kontrolünde)
Bağımlılığını göze alıp aylarca rivotril ve çeşitli benzodiazepinler kullandım, uyku dışında birşey yapmadı. (doktor kontrolünde)
Belki çözüm olur ümidiyle toplamda 1 kiloya yakın ot kullandım, etkisindeyken anksiyeteyi epey azaltıyordu ama beni dünyaya döndüremedi. Otun da yakasını bıraktım.
Öğrenci kredilerimi biriktirip İstanbul'daki çok ünlü bir psiko hastalıklar merkezine gittim. Çuvalla para harcayıp bir sonuç alamadım.
Bir kere extacy kullandım. İlk defa beni dünyaya döndürmüştü belki serotonin olayından belki başka birşeyden, bilmiyorum ama ilk defa kendimi eskisi gibi dünyada hissetmiştim. Sonra param yetmeyeceği ve sokakta satılanların içinde MDMA'dan başka birsürü zehir olduğu için için devam etmedim.
Sonra kendim üreteyim ölene kadar kullanırım eğer eskisi gibi yaşayabileceksem diye düşünüp kimya işine soyundum. Ama bazı hammaddeler ülkemizde illegal olduğu için yapamadım.
Sonra BZP diye birşey keşfettim. Extacy ile aynı etkiyi yapan. Epey ürettim ama babam yerini bulmuş, kendimi tedavi etmeme engel olup hepsini çöpe atmış. Öğrenci kredisiyle tekrar bir laboratuvar kuramadım.
İlaçlardan umudumu kesmiş olduğum için çözümü hep uyarıcı/uyuşturucularda aradım, hele ki extacy ile dünyaya dönüp çocukluğumdaki gibi hissetme olayımdan sonra.
İbadete yöneleyim dedim ama bu yabancılaşma ile mümkün olmuyor. Kalbimde hiçbirşey hissedemeden namaz kılsam da pek faydasını göremedim.
En son "ibogain" ve "kanna" isimli iki maddenin de mucizevi şekilde bu hastalığı tek veya iki kullanımda tedavi ettiğini okudum. Araştırdım, doğruladım.. Ama getirtemedim çünkü o kadar param yok.. Hiçbir yerden detsek veya bu maddeleri Türkiye'de satan bir yer bulamadım.. Öğrenci kredim bu ay bitiyor.. Sınıfta kaldığım için bir yıl erken bitiyor..
Şimdiki halime gelicek olursak.. Yine evde hapis hayatı sürüyorum, dışarı çıkınca nöbetler ataklar geliyor bayılıcak gibi oluyorum. Çoğu üniversitenin psikoloji dallarında eğitim veren doçentlerle ve profesörlerle konuştum durumumu. Hepsi neredeyse aynı şeyi söyledi. "tedavisi hakkında bilgimiz yok, en fazla anksiyeteyi azaltıcı ilaçlar kullanabilrisin"..
İlaçlar fayda etmiyor sevgili müridler.. Çok çok uzun süre ilaç kullandım ama olmuyor, belki genetik yapımdan doalyıdır bilmiyorum..
Ama ben de sizin gibi hissetmek, gülebilmek, konuşabilmek, dışarıya çıkabilmek, aynaya bakınca saçlarını tarayabilmek, insan gibi yaşayabilmek istiyorum..
Yok mudur bu hastalığı bilen biri ? Yokmudur birşeyler önerebilecek biri ? Yok mu bunun çaresi ? Gerçekten çıldırmanın o ince çizgisinde yürüyorum..
Kısayol
Şikayet
Özel Mesaj
Alıntı yap
Cevapla