Forum
Aktif konular
Üyeler
Kurallar
Arama
Oyun Bağımlılığı İle Nasıl Başa Çıkıyorsunuz? Oyun Bağımlılığı İle Nasıl Başa Çıkıyorsunuz?
-
çözüm: kendini iyi tanıyacaksın, kendine uygun çözüm bulacaksın.
daha önceki benzer konularda da yazmıştım link atacaktım ama bulamadım,
yine yazayım,
ben oyuna başlıyordum, yemek yemeyi, uyumayı, saati, eşimi, çocuğumu her nevi sorumluluğumu unutuyordum.
günde 2 saat dedim, kendime söz verdim olmadı,
hobi edineyim dedim, onu dedim bunu dedim. yok.
en son insan zayıf yanını kabul edecek dedim, bu benim zayıf yanım, çok arkadaşım var, 1-2 saat oyun oynayıp kalkan, gezen kitap okuyan.
ben onlar gibi değilim. telefonumda dandirik kıçı kırık bi oyun olsa, saatler günler haftalar gider bende.
dolayısıyla karar aldım, telefon bilgisayar tablet neyim varsa tüm oyunları sildim.
bir daha da yüklemedim.
birkaç yıl oldu, hala hadi bi el oyun atalım desek, aynı şevk aynı iştiyak aynı bağımlılıkla giderim. o yüzden oynamam.
nasıl başardın derseniz;
hatırlayanlar vardır, agar.io oynardık tahribatça, o büyük top küçüğü yer mantaliteli oyunla bile gündüzüm gecem birbirine karışmıştı,
gözlerim açıkken ya da kapalıyken önümde renkli baloncuklar uçuşuyordu, heryerim ağrıyordu, ama oynuyordum.
saatlerce "bi dk bırakıyorum, az kaldı, bitiyor" gibi mazeretler sunduğum eşim, tam haritanın en büyüğüne bir grup taruzu yaptığımız esnada dayanamayıp bilgisayarın ekranı kapattı,
normal yaşantımda muazzam sakin bir adam olan ben, kontrolü kaybedebildiğimi gördüm, refleks ile bir hareket yaptım ama sonrasında tüm azalarımla dondum kaldım, kıl payı atlatmıştık,
hamile eşimin ve doğmamış çocuğumun sağlığını tehlikeye atacak kadar gözümü döndürebilecek oyunu da, bilgisayarı da, kendimi de atarım lan camdan aşağı dedim
bıraktım. bir daha da oynamadım.
bağımlılık, neye olduğu farketmeksizin, çok büyük güçsüzlüktür, zayıflıktır, zaaftır. birgün vurulacağınız ve yıkılacağınız noktadır.
herneye bağımlı iseniz, bu olmazsa olmaz dediğiniz ne varsa, yoklayıp gerekli ayarı çekmenizi tavsiye ederim.
-
Bir ara çıkıp yemek istemek sigara ve tuvalet ihtiyacı hariç hiç kalkmadan 26 saat internet cafede oyun oynadığımı bilirim arkadaşlar sabah gelip internet cafeden kaldırıp okula götürmeye çalışırdı gitmezdim daha neler neler
Sonra ne mi oldu üniversiteyi kazandım farklı şehire gittim sevmediğim şehir olsada sevdiğim istediğim bölümdü yazılıma yoğunlaştım laptop alındı yazılımda ufakta olsa gelişme kaydedince mutlu olduğumu fark ettim ama halen bir sorun vardı oyunlar eskisi kadar çok olmasada yinede zamanımı alıyordu işler aksıyordu en son sildim windows u mint kurdum biri oyuna davet edince reddettim falan çok ısrar ettiler girmedim işlerime ve hayatıma yoğunlaştım şuan arada bir nadiren oyuna girerim ama halen 1 oyun bile oynasam eski halime dönüyorum birkaç gün oyun oynuyorum ve abarttığımı fark edince oyuna girmiyorum bir süre yine 1 kez giriyorum yine aynı şeyler başa sarıyor
Diyeceğim şu ki bir kereden bırakman lazım kafanı dağıtacak keyif alacağın başka şeyler bulmalısın bir süre sonra sen bile fark edeceksin arkadaşların davet etse bile girmek istemeyeceksin ama başlangıç zor olabilir irade meselesi ama tekrar oyuna girdiğinde eski haline dönebilirsin ona dikkat et
-
Bence oyunları bırakma, gercekhayat yasamak için daha pahalı ve zor, oyun oynarken en azından egleniyorsun arkadaşlarınla, gerçek hayatta o arkadaslar sana kazık atabilir ve bu hiç eğlenceli değil
-
Biz ayın sonu nasıl gelir diye uğraşalım müridcan oyun bağamlılığı ile nasıl başa çıkarım diye düşünsün.Zalimsin felek :))))
-
muaythaist bunu yazdı
çözüm: kendini iyi tanıyacaksın, kendine uygun çözüm bulacaksın.
daha önceki benzer konularda da yazmıştım link atacaktım ama bulamadım,
yine yazayım,
ben oyuna başlıyordum, yemek yemeyi, uyumayı, saati, eşimi, çocuğumu her nevi sorumluluğumu unutuyordum.
günde 2 saat dedim, kendime söz verdim olmadı,
hobi edineyim dedim, onu dedim bunu dedim. yok.
en son insan zayıf yanını kabul edecek dedim, bu benim zayıf yanım, çok arkadaşım var, 1-2 saat oyun oynayıp kalkan, gezen kitap okuyan.
ben onlar gibi değilim. telefonumda dandirik kıçı kırık bi oyun olsa, saatler günler haftalar gider bende.
dolayısıyla karar aldım, telefon bilgisayar tablet neyim varsa tüm oyunları sildim.
bir daha da yüklemedim.
birkaç yıl oldu, hala hadi bi el oyun atalım desek, aynı şevk aynı iştiyak aynı bağımlılıkla giderim. o yüzden oynamam.
nasıl başardın derseniz;
hatırlayanlar vardır, agar.io oynardık tahribatça, o büyük top küçüğü yer mantaliteli oyunla bile gündüzüm gecem birbirine karışmıştı,
gözlerim açıkken ya da kapalıyken önümde renkli baloncuklar uçuşuyordu, heryerim ağrıyordu, ama oynuyordum.
saatlerce "bi dk bırakıyorum, az kaldı, bitiyor" gibi mazeretler sunduğum eşim, tam haritanın en büyüğüne bir grup taruzu yaptığımız esnada dayanamayıp bilgisayarın ekranı kapattı,
normal yaşantımda muazzam sakin bir adam olan ben, kontrolü kaybedebildiğimi gördüm, refleks ile bir hareket yaptım ama sonrasında tüm azalarımla dondum kaldım, kıl payı atlatmıştık,
hamile eşimin ve doğmamış çocuğumun sağlığını tehlikeye atacak kadar gözümü döndürebilecek oyunu da, bilgisayarı da, kendimi de atarım lan camdan aşağı dedim
bıraktım. bir daha da oynamadım.
bağımlılık, neye olduğu farketmeksizin, çok büyük güçsüzlüktür, zayıflıktır, zaaftır. birgün vurulacağınız ve yıkılacağınız noktadır.
herneye bağımlı iseniz, bu olmazsa olmaz dediğiniz ne varsa, yoklayıp gerekli ayarı çekmenizi tavsiye ederim.
Kitap gibi adamsın reis.
Kısayol
Şikayet
Özel Mesaj
Alıntı yap
Cevapla