Forum
Aktif konular
Üyeler
Kurallar
Arama
Sosyal Fobili Müridler Nasıl Mücadele Ediyor? Sosyal Fobili Müridler Nasıl Mücadele Ediyor?
-
lise de olsam direk atlardım bende kesin var benim bu sorunu buldum şimdi çözeyim diye ama şuan alakam yok hatta ne değilsin dersen sosyal fobili değilim derim.
Ama bu şu demek de değil insanların genel olarak eğlendikleri şeylerden konserler festivaller beni hala mutlu etmiyor eğlendirmiyor benim yaşam tarzıma da uymuyor zaten. Bir ortama girerken çıkarken hiç çekinmiyorum. aştığımı düşünmüyorum ( o üstün iç dengeye ve güçe sahip değilim ) ama ne değiştirdi seni dersen tahribatta bir müridin bulursam ismini ( kendi isterse ) veririm "toplum içinde yemek yiyemiyorum" temalı bir konuma "emin ol kimsenin s.kinde değilsin" şeklinde yaptıgı öyle olduğunu da bildiğim bir yorumla başladı süreç garip bir şekilde .
İnsanları ciddi manada takmadan yolumdan gittim metroya bindiğimde (hala devam ederim ) şarkının ritmine göre içimden geldiğince hareket ederim, otobüste rahat otururum düz oturayım derdim olmaz istersem yatarım bile .( yer varsa tabiki ) Bu şekilde devam ettikçe "who am i?" filminde dediği gibi "yeterince küstah olursan dünya önüne gümüş bir tepsiyle sunulur." sözünün gerçekliğiyle karşılaşıyorsun ve en önemlisi o ortamdan çekinmen gerekmiyor. Bir ortama girdiğinde max. 3-5 dakika içinde muhabbette hiç hakim olmasam bile kendimi dinletebilirim. "Ben konu konuda şöyle düşünüyorum tabi sizin kadar hakim değilim ama ... " şeklinde girişler yapıp bok gibi kaladabilirim.Ama şu kesindir bir yere girip çıktığımda o insanların aklında benim hakkında söyleyecekleri şeylerin ortak noktası "kesinlikle kendisi gibi davranıyor " hiçbir ilişkim (kız arkadaş v.s. de dahil ama tüm sosyal ilişkimlerinde) "sen çok değiştin" sözünü kullanmadılar çünkü ben olduğum gibiydim. BU BENİM TOPLUMU SEVMEDİĞİM SOSYAL FOBİME BİR ETKİSİ OLMADI. bu şekilde gittikçe daha samimi dostuklar daha gerçek arkadaşlıklar buluyorsun mesela saat suan 2:46 en samimi olduğum arkadaşımı arasam acil gel desem gelir ama önce sorar "ne oldu" diye "canım sıkıldı boş yapacak adam lazım" desem "siktir git" der ki haklıdır ve gerçek arkadaşlık budur hep yanında olan değil kötü zamanda yanında olan iyiyken zaten insan aramazsın. Neyse bu GERÇEK ARKADAŞLARIM dan biri seni sosyalleştiricem dedi içine girdiğimde sövdüğüm tüm ortamlara her gün farklı arkadaş gruplarına soktu kız beni ( kız olmasa yapmazdım herhalde) ve baktım ki kendi küçük mutlu dünyamı oluşturuyorum yavaş yavaş benim gibi olan birlikte toplumun amk diyip yaşadığımız bazen toplumdaki en koyun adam olup bazen en aykırı olduğumuz taksim de kadıköy de amaçsızca gülmekten karnımıza ağrılan giren o insanları buldum. Çünkü senin gibi yaşayan tahmininden çok daha fazla insan var.
Devamını yazıcam ...
Edit: Ve bu insanları buldukça yavaş yavaş daha aktif oluyorsun daha canlı daha toplumsal birey oluyorsun zamanla o sövdüğün asalak dediğin insanların aslında tek dertlerinin biraz daha mutlu bir hayat olduğunu anlayıp mantıklı olanın biraz daha onlar gibi olmak olduğunu farkedince herşey açılıyor zaten. Yeni insanlarla tanışıyor yeni kişilikler tadıyorsun tam olarak onların hayatını anlayamasan da öyle hayatlar olduğunu (şuan nasıl yaşıyorsun bilmiyorum ama) hayatın sadece ekranlarda oluşmadığını farkediyor ve uzaklaşmaya başlıyorsun tüm sosyal fobiden. Bu bir süreç bir düşünürün dediği gibi "göçü siktir et uçuşa odaklan". O zaman gelicek büyük ihtimalle belki geldi ve sen kaçırıyorsun yaşın 28 miş profilinde yazan doğru ise önünde (bunu söylemek bana düşmez ama ) yaşamak için çok zaman kalmadı en güzel dönemlerimizi yaşıyoruz ( 18-30 yaş aralığı ) o insanlar gelince onlarla ol bugün iyi hissetmiyorum gelmeyeyim deme yanına çantanı al 1 kilo peçete kullanman gerekecek kadar grip te olsan ateşin 38 derece bile olsa git ne olacak alt tarafı 2 gün yatarsın fazladan. Ben böyle yaptım pek bilinçli de değildim. sonuç istediğimden daha iyi oldu. Şuan resmi bir ortam değil bir arkadaş ortamı ise ve o ortama yeni giriyorsam eğer o ortamdakilerle samimi olmak istersen beni tanıştıran isterse 3 aylık isterse 10 yıllık arkadaşı olsun masadan kalkarken ben o insanla daha samimi olmuş oluyorum. Eğer istemezsem dünyanın en soğuk insanı gibi davranıyor ve bir daha hatırlanmamak üzere yok oluyorum hayatlarından.
Kısacası sen sen ol gerisi geliyor
asiminnesli tarafından 31/May/17 04:03 tarihinde düzenlenmiştir -
çözüm belli
ama yürekli delikanlı bulamıyorsun
-
Bende herkesle tanışmak istiyorum.
Sosyalliğin dibine vurayım, dünyaya açılayım zincire vursalar kırıp gideyim istiyorum yapamıyorum ya depresyona giriyorum :)
Bir sticker yaptırıp "futurist buradaydı" yazdırıp gittiğim yerlere yapıştırayım , benim gibi gezen kişiler görsün beni bulsun istiyorum.
Sinemaya gittiğimde bütün koltuklar dolu değilse üzülüyorum.
Sergiye gittiğimde her standa durup dünya soru sorup sohbet ediyorum. Tek tek eserlerini açıklatıyorum.
Eve giderken çardakta oturup çay içenler varsa " hayat size güzel keske bende orda olsam " deyip kendimi davet ettirmişliğim var :)
Keşke bir ramazana denk gelse de eyüp sultanda iftar yapsam :)
Ya arkadaşlar kimse öcü değil kimse sizden üstün değil. Üstün gibi görünenlerin bile zayıf yönleri var inanın. Yokmuş gibi davrananlara inanmayın.
Hata yaparsanizda yapın be.
Bazen yanliz kalmak bazen kaynaşmak gerekir.
Dengeleyin bunu. Böyle iyiyim demeyin kendinizi kandırıyorsunuz. Korku sonradan öğrenilen birseydir. Yani doğuştan gelmiyor.
Bir iki denemeden sonra ölmediğinizi görüp açılacaksınız. Psikoloğa gidin diyeceğim ya onlar sizden beter. Okul özellikle mi seçiyor bu grubu anlamadım. Yinede gidin belki faydası olur. İyilerin hakkını yemeyelim.
Ama bana kalırsa aklı başında biriyle takılıp gezinin bu da iyi bir terapi olur.
Saglıcskla kalın
futurist tarafından 31/May/17 12:01 tarihinde düzenlenmiştir -
Sosyal fobi en genel anlamda, bir ya da daha fazla sosyal durumdan rahatsız olmak ve kaçınmak olarak ifade edilebilir. Sıklıkla rahatsız olunan sosyal durumlar, topluluk önünde konuşma, yeni insanlarla tanışma, sosyal ortamlar(düğün, eğlence, parti, cenaze vb.), karşı cinsle arkadaşlık ilişkisi başlatma, topluluk içinde yemek yeme, genel tuvaletleri kullanma(özellikle erkekler için pisuar kullanma), mevki sahibi kişilerle konuşma ve başkalarının fikirlerine karşı çıkma olarak gösterilebilir.
Bunların yarısı bende var. Bir problem olduğunun farkındaydım ancak, şimdiye kadar hiç tanımlama gereği duymamıştım.
-
http://yusufbayalan.com/sosyal-fobi-nedir/
dostum bu adam çok güzel anlatmıştı. bende okumuştum faceden filan görüştüm izmirde tanıdığı bir doktor varmı diye. yokmuş skypedan terapi önerdi oda bana mantıklı gelmedi.
youtube videolarımın olmasının yanısıra bende de var.
20 li yaşlardan beri var ben bunu karakterim filan sanmışım antideprasan alıp oturmuşum.
şimdi üstüne gitmeye başladım.
pisikiyat a gidiyorum, aynı zamanda pisikoloğa da gidiyorum.
pisikolog olayı hoşuma gitmedi, pisikoterapi olayı çözecek gibi ama izmirde bunu iyi yapan bir isim internet üzerinden ben bulamadım.
fakat yeni bir şey buldum.
"pisikodrama" bunun üstünde bir dur derim.
bu sosyal olarak kaçındığın durumları tiyatro şeklinde temsili gerçekleştirip sana yaşatıyorlar yavaş yavaş alışıp öğrenmen için.
-
Teşekkür ederim hepinize.
Amacım kendi hayatımı kurmak, ama ailemle arkadaşlarımla iletişimim sıfır eskiden biraz daha iyiydim.yinede efendi uyumlu diyorlardı.bu efendilik içimdeki tıkanmışlık durumunun üstünü güzel örtüyordu. Şimdi herkez gibi ol diyorlar.
Sürekli iş değiştirdim. İş arkadaşlarım çok sessizsin dediğinde benim huyum mizacım böyle diyorum... Eee anlat bakalım dediklerinde ... Beynimde şartel iniyor..ne anlatayım be abi aynı işte.. Demekten başka bişey bulamıyorum... Biri lafa karışınca kurtuluyorum. Birisi art niyetli bir şey yapsa veya sert bir şaka yapsa . Cevap veremiyorum. Zihnimde onu düşman ilan edip, dövüyorum öldürüyorum. Duygusal bi boşalma hissedip rahatlıyorum. Aynı şey tekrarlanana kadar normale dönüyorum. Bu cevap verememeler artınca , başka iş başka hayat hayelleriyle ayrılıp yeni bir başlangıç yapıyorum. Beni anlayan birisi iş arkdaşım; kafanda bir duvar örmüşsün içeriye kimseyi almıyorsun. Yapacağımız bir şey yok. Efendiliğini çalışmanı seviyyoruz diyor. Başkası sen bana takılsan ben seni açarım diyor.(tahminen kız ve içki ortamları.) bir başkasıda sen evlensen çocuklarınız konuşmayı öğrenemez diyor. Bende eğleniyorum ama elimden birşey gelipde durumu olağana çeviremiyorum. Yapmacık davranmak yerine susmayı tercih ediyorum.
Velhasıl iş, uğraş ve yaşamda. Tüm potansiyelimi kullanıp kendimi ifade edebilmek istiyorum . Her niyetlendiğim işi yarım bırakıyorum.
Üstesinden gelemiyorum. Psikoterapiste gideceğim. Doğru yönlendirmelere ihtiyacım var ilaç, terapi davranış herhangi biri.
Daha önce psikiyatra gittim takıntılarım olduğunu söyledi. Selctra ve bir hapdaha başlamıştım. Onuda bıraktım kendi yalnızlığımda sıkıcı oluyor bolca uyutuyordu. Umursamazlık olarak işe yaramıştı. Ama kafamdaki diğer tilkiler bir kaç hayalle bırakmaya ikna etti.
Sağolun.
-
AnTiSoZeL bunu yazdı
Teşekkür ederim hepinize.
Amacım kendi hayatımı kurmak, ama ailemle arkadaşlarımla iletişimim sıfır eskiden biraz daha iyiydim.yinede efendi uyumlu diyorlardı.bu efendilik içimdeki tıkanmışlık durumunun üstünü güzel örtüyordu. Şimdi herkez gibi ol diyorlar.
Sürekli iş değiştirdim. İş arkadaşlarım çok sessizsin dediğinde benim huyum mizacım böyle diyorum... Eee anlat bakalım dediklerinde ... Beynimde şartel iniyor..ne anlatayım be abi aynı işte.. Demekten başka bişey bulamıyorum... Biri lafa karışınca kurtuluyorum. Birisi art niyetli bir şey yapsa veya sert bir şaka yapsa . Cevap veremiyorum. Zihnimde onu düşman ilan edip, dövüyorum öldürüyorum. Duygusal bi boşalma hissedip rahatlıyorum. Aynı şey tekrarlanana kadar normale dönüyorum. Bu cevap verememeler artınca , başka iş başka hayat hayelleriyle ayrılıp yeni bir başlangıç yapıyorum. Beni anlayan birisi iş arkdaşım; kafanda bir duvar örmüşsün içeriye kimseyi almıyorsun. Yapacağımız bir şey yok. Efendiliğini çalışmanı seviyyoruz diyor. Başkası sen bana takılsan ben seni açarım diyor.(tahminen kız ve içki ortamları.) bir başkasıda sen evlensen çocuklarınız konuşmayı öğrenemez diyor. Bende eğleniyorum ama elimden birşey gelipde durumu olağana çeviremiyorum. Yapmacık davranmak yerine susmayı tercih ediyorum.
Velhasıl iş, uğraş ve yaşamda. Tüm potansiyelimi kullanıp kendimi ifade edebilmek istiyorum . Her niyetlendiğim işi yarım bırakıyorum.
Üstesinden gelemiyorum. Psikoterapiste gideceğim. Doğru yönlendirmelere ihtiyacım var ilaç, terapi davranış herhangi biri.
Daha önce psikiyatra gittim takıntılarım olduğunu söyledi. Selctra ve bir hapdaha başlamıştım. Onuda bıraktım kendi yalnızlığımda sıkıcı oluyor bolca uyutuyordu. Umursamazlık olarak işe yaramıştı. Ama kafamdaki diğer tilkiler bir kaç hayalle bırakmaya ikna etti.
Sağolun.
Kimsenin şeyinde değilsin..
Pembe saçlı oğlan çocuğu görsen ne düşünürsün, 3-5 saniyelik bir gülme ve düşünce geçer aklından. Sonra unutur gidersin. İşte senin en absürt haline bile diğerlerinin düşüncesi bu kadar olacak.
Sonra yaptığın şey akıllarına bile gelmeyecek.. O yüzden konuşmaya çalışırken, saçmalarsam alay konusu olursam diye düşünmek yerine bu örnek gelsin aklına faydası oluyor.
Dünyanın en saçma, en korkunç şeyini yapsan bile insanlar unutuyor. Adamın annesi ölüyor unutuyor, o yüzden kendini o kadar değerli görme :)
Kimseyle konuşmak zorunda değilsin, "sıradan" olmak zorunda değilsin. İlla 3-5 kelam ediyim diyorsan futbol, giyim, kadınlar bu konulardan gir, gerisi geliyor.. Diğer türlü selam diyor, selam diyorsun. Naber diyor, iyidir senden diyorsun. İyidir diyor, sonra sana lafı sokuyor; "Çok Sessizsin" ya da "Çirkin bir şaka" ....... Senin de aklından sinirle birlikte, ulan pimp ne konuşucam ki seninle diye diye kendi içinde onu bir güzel dövüyorsun ama yüzüne karşı birşey diyemiyorsun. Bu pimp insanı da bundan yüz bulup bu şakaları abartıyor....
Bunlardan kurtulmak için REÇETEYİ veriyorum, yaz hocam :)
- Senin düşündüğünün 1.000.000'da 1'i kadar diğer insanların gözü önünde değilsin..
- Yolda yürürken gördüğün insanların 90%'ı seni görmüyor..
- Evrende kum tanesi kadar değerin var.
- Herkes de senin gibi insan, kimse uçup kaçmıyor. Senden bir artıları yok. (Eski sevgililerini düşün, beraber olmadan önce uzaktan gözüne ne kadar ulaşılmaz gelirken; beraberken aslında ne kadar sıradan olduklarını farkettiğin anı... Diğer insanlar da aynı böyleler.)
İşin sırrı empatiden geçiyor. Millet sana bakıyor sanırsın yolda yürürken, halbuki sen onların yerinde olduğunda bakıyor musun ? HAYIR! O zaman sana da bakmıyorlar.
Yani kendine bunu itiraf edemesen de abartıyorsun, değerli ve sürekli göz önünde olan biri gibi sanıyorsun. Herkes sanki seni izliyor, senin davranışlarınla ilgileniyor, seni hata yapmanı kolluyor gibi düşünüyorsun. Ama GERÇEK DÜNYA'da öyle değil.
Son olarak; en en en en en en büyük rezilliği yapsan, ne olur ? Bunu düşün, her konuşamadığında, her sesinin çıkmadığında, her çekindiğinde, her utandığında..... Farkedeceksin ki, seni öldürmüyor :))) Eee seni öldürmeyen şey güçlendirir sözünden yola çıkıp bol bol rezil olacağını düşündüğün şekillerde konuşup giyinip tartışacaksın ki, bu kabuğu kırabilesin.
Not: psikolog fln değilim, seninle birebir aynı şeyleri yaşadım ve bu şekilde aştım. (Kendimi değersizleştirerek, karşımdakinin yerine geçerek (empati))
Bol bol rezil olacağımı düşündüğüm şeyleri yaparak.. :))
Yukardaki metinde geçer "değer" kelimesiyle neyi kastettiğimi sen iyi biliyorsun :) O değer o değil, bizim hissettiğim şeyi isimlendirdim sadece.
manyaki tarafından 31/May/17 15:16 tarihinde düzenlenmiştir -
manyaki doğru tespit. sen ve ben ilişkisinde asıl sorunum. insanlar 3 sınıf, benden üstün, benimle aynı, benden alçak... biriyle konuşurken bu sınıfları ortadan kaldırmak çok zor. öz kardeş ve hiç çıkar olmadan tanıştığım, benimle takılmaktan memnun arkadaş, bundan başka kimseyle normal ilişki kuramıyorum. değer den kastettiğini anlıyorum bendede o bozuk biliyorum ama ben buraya nerden geldim bilmediğimden geri dönemiyorum. bazen bilgiçlik taslamak, kendini büyük görme, kibir, kendini beğenme, üstünlük gibi tavırlarım oluyor... ama üstün bir özelliğim vasfım veya bilgim yok, işçilikle geçiniyorum. ne mal olduğum ortada o halde bu tavırları nasıl üretiyorum, bilmiyorum.
sence bu değerin altında neler var?
"(Kendimi değersizleştirerek, karşımdakinin yerine geçerek (empati)) " demişsin burda bunu açarmısın münkünse örnekde verirmisin
kız arkadaş demişsin nerde kardeşim , öyle bir ortamda çok sıkılıyorum, ha sınıf arkadaşlığı tamam ama hariçde vakit geçirmek mümkün değil düşünmedim bile. nasıl bir felaket olacağını hissediyorum.
AnTiSoZeL tarafından 31/May/17 15:47 tarihinde düzenlenmiştir -
-
AnTiSoZeL bunu yazdı
manyaki doğru tespit. sen ve ben ilişkisinde asıl sorunum. insanlar 3 sınıf, benden üstün, benimle aynı, benden alçak... biriyle konuşurken bu sınıfları ortadan kaldırmak çok zor. öz kardeş ve hiç çıkar olmadan tanıştığım, benimle takılmaktan memnun arkadaş, bundan başka kimseyle normal ilişki kuramıyorum. değer den kastettiğini anlıyorum bendede o bozuk biliyorum ama ben buraya nerden geldim bilmediğimden geri dönemiyorum. bazen bilgiçlik taslamak, kendini büyük görme, kibir, kendini beğenme, üstünlük gibi tavırlarım oluyor... ama üstün bir özelliğim vasfım veya bilgim yok, işçilikle geçiniyorum. ne mal olduğum ortada o halde bu tavırları nasıl üretiyorum, bilmiyorum.
sence bu değerin altında neler var?
"(Kendimi değersizleştirerek, karşımdakinin yerine geçerek (empati)) " demişsin burda bunu açarmısın münkünse örnekde verirmisin
kız arkadaş demişsin nerde kardeşim , öyle bir ortamda çok sıkılıyorum, ha sınıf arkadaşlığı tamam ama hariçde vakit geçirmek mümkün değil düşünmedim bile. nasıl bir felaket olacağını hissediyorum.
Hocam baştada belirttim, psikolog falan değilim. Sadece seninle aynı şeyleri yaşadığım ve bunların çoğunu ortadan kaldırdığım için yazma gereksinimi duydum.
İşe yarar yaramaz bilmiyorum ama ben kendim mücadele ettim.
Demeye çalıştığım şey şu, sen mükemmel değilsin. Önce buna kendini ikna et, sıradan bir vatandaş olduğuna ama yine de kültürsüz birinden de yukarıda olduğuna tabiki :D O kadar da ezdirmem kendimizi :)))
Birine tepki koyarken ya da bir ortamda konuşmaya çalışırken, ne derler diye düşünme.... Ben onların yerinde olsam ne derdim diye düşün.... Bu pencereden bakınca, aslında sandığın kadar büyük olmadığını görüyorsun sorunlarının, dert ettiğin şeylerin ve en önemlisi TAKINTILARININ.
Ve her zaman, en kötü ne olabilir ki yea diyip patlat gitsin ne söylemek istiyorsan. Sen bu şekilde kendinin üstüne gittikçe; o bencil, kibirli, muhteşem ama bir o kadar da bazı insanlardan aşağıda olan benlik duygundan sıyrılıyorsun.
Ve son olarak, dediğim gibi kimseyle konuşmak zorunda değilsin. Adam senden kültürsüzse illa onunla muhabbet etmek zorunda değilsin. Ama bunu yaparken, o kültürsüz olduğu için yap; sen konu bulamadığın, çekindiğin ya da utandığın için değil... Yaaa şimdi konuşucam diyip köşeye sıkışacağını düşündüğün için değil....
KAÇMAK ÇÖZÜM OLMUYOR, HER SEFERİNDE ORTAM DEĞİŞTİRİP BU SEFER DÜZGÜN GİRİŞ YAPICAM, NE KADAR KUSURSUZ OLDUĞUMU GÖRECEKLER DİYE GİRİYORSUN AMA HER SEFERİNDE AYNI HÜSRANI YAŞIYORSUN. DİLİN TUTULUYOR KONUŞAMIYORSUN vs....... Bir kereliğine de ortamdan kaçmak yerine aynı ortamda kalıp üstüne gitmeyi dene.. Kaybedecek neyin varki ? Kısacık ömür be hocam, konuşsan da ölüyorsun bunları dert etsen de ölüyorsun. O yüzden var gel, saçma da olsa rezil de olsan konuş, paylaş, şarkı söyle, dans et.
Ortamlarda sen ortamın şekline girmeye çalışma, ortam senin şekline girsin :D
manyaki tarafından 31/May/17 18:11 tarihinde düzenlenmiştir
Kısayol
Şikayet
Özel Mesaj
Alıntı yap
çekingen içe kapanık iletişim kuramamak göz temasından kaçınmak yabancıyla konuşacak bir şey bulamamak mükemmel olma yalnız kalma toplumdan kaçma telefonu açamama böyle yaparsam ne düşünür olur mu olmaz mı? ya beni terslerse ya cevap veremezsem ne söyleyeceğimi önceden kurmalıyım utangaç sosyal fobi
Cevapla