Forum
Aktif konular
Üyeler
Kurallar
Arama
Unutuyorum... Unutuyorum...
-
eskilerden kalma bir alışkanlığım depreşti ve faaliyete geçirmek istedim; tekrar yazıyorum...Yine eski konulardan yazıyorum,
eski üslubumla yazıyorum, eskilerimden yazıyorum...Ben mi çok kas kafalıyım yoksa unutulmuyor mu bütün bu eski diye
nitelendirdiğim anımsadıkça sevindiğim acılı hatıralarım...Acılı diyorum çünkü hepsi yaşandı; bir daha yaşanmayacaklar.bir
daha öğretmeyecekler; aynı şeyi ikinci defa öğrenemeyeceğim...hergün yenileriyle; bilmediklerimle değil; bildiğim hayatları
yaşamak istiyorum artık...bildiğim soruları çözmek, sonu belli sorunları çözmek...kısacası artık zorluk istemiyorum...aynı
anda bir kaç duygu yaşamak istemiyorum; hayatımda heyecan istemiyorum...sadece özlem yaşamak istiyorum; eskilerime olan
özlemim...en çokta seni özlemek istiyorum; eskisi gibi aklımda kazınmanı, hayatın anlamı denildiğinde ismini haykırmak
istiyorum ama...ama galiba özlemim sönüyor...artık felsefeye giriyorum, ortamda 2. kaldığımda aklıma siyaset veya değişik
şeyler geliyor; sen gelmiyorsun artık...hep seni unutmak istemiştim ama senin olmaya hazır olmadığım gibi unutmaya da hazır
değilmişim meğersem...bilemedim ki, bilemezdim de...bulutların anlamsız şekillerini "anlamsız" olarak nitelendiriyorum artık;
sana benzemiyorlar...o hergün doğan "güneş"te yüzünü anımsatmıyor...ama seni sevdiğim zamanları özlüyorum en azından...hala
bir yandan aklımdasın diye sevindiriyor "bu aptal hareketim" beni...yenilere yelken açmanın zamanı ne zaman gelecek?...seni 2
sene boyunca sevdim şimdi de 2 sene unutmamak mümkün mü acaba...seni hep olduğun halinle sevmek ve unutmamak mümkün
mü?...eskilerimi tekrar tekrar yaşamak, bildiğim soruları tekrar tekrar çözmek mümkün mü?...bütün bunların cevabını zaten
biliyorum ama niye soruyorum...bana niye aptal aptal sorular sorduruyorsun...2 sene önce aklıma soktuğum, uğruna yeminler
ettiğim şeyin tersini yapıyorum artık...üzgünüm "güneşim" ama galiba seni unutuyorum...ulan gece gece bana nasıl yazdırdın bunları :S
neyse arkadaşlar yazdım, paylaşmak istedim...
-
insan unutmasına unutuyor ...
uykun düzene giriyor...
kilo almaya başlıyorsun...
laf aralarına girip espriler yapıyorsun... arkadaşlarını gülümsetiyor, gülümsüyorsun...
gece uyumadan önce aklına gelmediği günleri çoğaltıyorsun... yatakta dönüp durmuyorsun...
kendini işine verebiliyorsun...
başkalarına alıcı gözle bakmaya başladığın oluyor...
yeri geliyor delicesine yandığına küfür bile ediyorsun! kemiğini sikeyim...
derken;
bir gece rüyana ansızın çıkıp geliveriyor! bok varda geldi sanki!
sil baştan!
düşünmeye başlıyorsun ? abaca ne halt yiyor ?
şu an ne düşünüyor ? ne yer ne içer.. bir başkasını mı ?
ona da kocam erkeğim diyormudur ? veya derken içi rahat ediyormudur ?
yüzlerce soru ?
bitiyorsun...
vay hımına dodugum! başkasıyla beraber olsan bile aklına o geliyor yaaaa!
velhasıl sittimsene aklından çıkmaz.
çünkü sevdin. tİkseydin...
şu an onun ise sen bir hiçten ibaretsin.terkettiklerinin sendeki yeri kadar bile yoksundur...
-
hiç...evet elimde koca bir hiçten ibaretsin artık...bana seni sorduklarında hatırlamak için biraz düşünüyorum ve sonra ağzımdan çıkan kelime "hiç"...
Ben mi fazla vefasız, sadakatsiz çıktım yoksa sen mi fazla sersemdin de baydırdın, sıktın beni...Peki bunlar bir tarafa ben ki o kadar şey hakkında kafa
yorarken neden senin diğer yanlarını düşünmedin de hep o gülüşün üzerine yoğunlaştım...bende de suç var artık bunu da kabul ediyorum...Ama dediğim
gibi sanırım seni "unutmaya" başladım; ne kadar istemesem de...elime gitarı aldığımda akord ediyorum artık; çünkü artık bozuk sesler güzel gelmiyor kulağıma...
Ahh "güneşim" sen aklımdayken herşey güzeldi; bir tek ben değildim, farkında da değildim bu dünya nın halinden...sanki her an beni izliyormuşsun gibi hep kendimi
kontrol altında tutmaya, mantıklı tutmaya çalışırdım; insanlar beni ağır başlı sanardı, "insan" sanardı...Beni sen "adam" yapmıştın...ama artık aklımdan geçen
çocuksu oyunları engellememem için bir sebebim yok, artık delicesine oynuyorum, delicesine kaptırıyorum...biraz komik gelecek ama artık daha fazla masturbasyon
yapıyorum...otobüs yolculuklarım inan artık daha uzun, bir şeyler eksik sanki, düşünüyorum ve buluyorum; artık seni değil başka şeyleri düşünüyorum...dünya
halini düşünüyorum ve inan bu acılı dünyayı, savaşları, muhtaç insanları düşünmek çok daha fazla acıtıyor sevdandan...acı çekiyorsan hala uyuyabilirsin ama acı
çektirensen uyuyamazsın; peki senin gecelerin nasıl geçiyor; uyuyabiliyor musun benim bu yatakta kıvranışlarım esnasında?...aklımdan çıkarken bile bana bu acıları
yaşatabiliyorsun...seni "unutmama" karşı verdiğin bir ceza mı bu?...tanrımı da yıllar önce unuturken çok zorluk yaşamıştım ama sen benim tanrım olmamıştın, sen
"ben" olmuştun...çünkü hep kendimi herşeyden daha çok sevmiştim...ama sanırım "ben"den ayrılma vaktin yaklaşıyor ama 3 sene önce ki halimi de unuttum...
sen hep "ben"deydin; şimdi tek başıma tekrar nasıl başliyacağım...evet "güneşim" her zaman dediğin gibi bunu da akışına bırakıyorum ve tekrar ediyorum galiba seni "unutuyorum"...
-
oldum olası sanatçıya saygım vardır...ama onları sanatçı yapan etkenlere ise "inancım" vardır...ressamı, ressam yapan doğanın ona sundukları ile kendi hayal gücünün
harmanıdır, müzisyeni; müzisyen yapan doğanın ona sunduğu "acı" dır genelde...en basitinden "careless whisper" veya herkesin bildiği "nikah masası" o kadar da
kolay yazılabilecek şarkılar değildir...acısıyla sanatçı olur mu insan diye düşünüyorum....senin bana çektirdiğin bu acılarla çünkü bende kendimi bir sanatçı gibi
hissetmeye başladım; evet benim doğamda sendin zaten eserlerimi sormaya da yüzün yok!...ama sen çekinme sor veya hiç zor durumda kalma ben söylüyorum;
yara koleksiyonum...evet ruhumdaki yara izleriyle bir sanat eseri yaptım; farketmemen normal uzaktan belli olmuyor ama ne zaman yeni bir ilişkiye başlasam
ve o şahıs ruhuma dokunmaya çalışınca farkediyor ve sana olan "saygı"sından bense "nefret"imden bitirmek zorunda kalıyoruz...ama daha önceleri de dediğim
gibi bu sana olan özlemim, verdiğin acı; neden bilmiyorum ama bir şekilde hoşuma gidiyordu...aklımda olman hoşuma gidiyordu...ekşisözlükte ki "senden sonra"
başlığı da tatmin etmiyor artık; çok basit geliyorlar...evet bu yazılarımda çok basit geliyor ama "sen"i veya sana olan "duygu"larımı bu kelimelerle anlatılabilir
olduğunu da zannetmiyorum zaten...senden sonra bir başkasını da bu kadar çok veya bundan daha çok sevebileceğimi biliyorum ama değer verdiğim "ilk" imdin
bu kadar kolay unutmak istemiyorum; mesajlarını da silmeyi başardım geçende...hergün bir adım daha yaklaşıyorum seni unutmaya ama inan hiç içimden gelmiyor...
en azından o gülüşünü mail box ımda hala saklıyorum ve bir kaç yıl sonra tekrar rastgelirsem onu da silerim belki...düşünmesi bile karnımda ağrılara sebep oldu...
neyse "güneş"im hiç istemeden de olsa galiba seni "unutuyorum"...
-
oyalanmak için alırsın ya eline telefonu, bakarsın ya rehbere; işte o zaman nasıl parlayabiliyorsun milyonlarca yüzlerce isim arasından...
ne yazarsam yazayım nasıl denk geliyor ismin..."güneşim"...inan değiştirmeye de kıyamıyorum hiç; orjinalliği bozulmasın diyorum...ama sonra benim kaybolan
orjinalliğim geliyor aklıma; kesin değiştirmeliyim diyorum ama ardından senle geçen bütün anılarım aklıma geliyor: şimdi söyle ben "sen"i nasıl değiştirebilirim...
ben "sen"i değiştirmek istiyorum telefondaki kayıdın umrumda değil; ben seni eskisi gibi yapmak istiyorum; en kötü ihtimal aklımdan tamamen çık diye
çok kötü biri yapmak istiyorum...Ama hiç biri olamazsın...daha önce benim için bir "hiç" oluyorsun demiştim ama "tükürdüğünü yalamak" deyimiyle ilk
karşılaşışım değil bu...ne kötü, ne eskisi...içimde o yarattığım muhteşem varlığıda istemiyorum; sadece 2 sene önce ki halini; 2 ay önce ki haline bile razıyım...
çünkü kalbimin bir yerlerinde mevcuttun. fark ettiriyordun kendini.... şimdi ne farkı var diyeceksen söylüyorum; artık kalbimde değil. aklımda gibisin...ama gibisin...
winampta ki malum şarkı denk gelmese aklıma da gelmiyecektin ki yazmayacaktım bunları ama ara ara hatırlıyorum...hatırladığımda ise anmaya çalışıyorum böyle...
ama sıkıldım güneşim biliyor musun?...bu yazıdan da sıkıldım uzatmayacağım...bilmiyorum neden ama artık bunu söylemek hoşuma gider oldu;
üzgünüm "güneşim" ama sanırım seni "unutuyorum..."
-
çok feci uykum var ve yatağıma gitmek istiyordum ama seriyi de devam ettirmek aynı zamanda...bunları hiç yazmayacaktım ama hemen bitirmek
istemiyorum; hemen unutmak istemediğim gibi...daha tadını yeni yeni almaya başlamıştım bu yazdıklarımın ama bünyeme karşı gelemeyeceğim
ve sanırım fazla devam edemeden bitireceğim...zamanında da bünyeme karşı gelememiştim hatırladın mı "güneşim"...bünyem korkmuştu senden
ve seni elimdem kaçırmıştım ama bu sefer ki çok daha değişik; seni kaçırmıyor, senden kurtuluyorum..."güneşim"...evet onun adı "aşk"tı...senin
içinde benim içinde; "aşk"...3 harfli olan herşey korkutucu gelirdi sana...ismimi bile anmazdın pek...ali demezdin bana..."canım" derdin...
bu lakabı bana sadece ismimim harf sayısından korktuğun için koyduğunu düşünmem bile saçma ve sana acı veriyor olmalı...ama napayım
"güneşim" pek güvenim de kalmadı şu saatten sonra sana...neyse güneşim rüyama girmeni istemediğim için gece gece bu seni yazmayı bırakacağım...
ve yapamadan edemicem; üzgünüm "güneşim" ama galiba seni "unutuyorum..."
-
ilk ve son yazılarımı inceledim de arada şöyle bir fark buldum "unutuyorum"... ve "unutuyorum..."...ben bu tırnak işaretlerine 3 noktayı neden
dahil etmiş olabilirim diye düşündüm; çünkü ben sadece unutuyorum, başka bir duygum var mı diye sorguladım kendimi; üzgünüm
"güneşim" ama gerçekten varmış...biraz nefret, biraz özlem ve ne yazık ki az da olsa ufak bir sevgi...içimde bunları yaşarken ben seni nasıl unutabilirim...
her zaman bir yanım acırken ve sebebini bilirken nasıl unutayım...galiba başından beri yalan söylemişim ben seni "unut"muyor muşum...
ben seni "unutmak istiyormuşum"...3 noktayı da dışarı koydum özellikle...neyse "güneşim" buraya senin hakkında yazdığım son yazım olması dileğimle...
başlığı rahat bırakmam gerek evet...ama söylemesi bana iyi geliyor; üzgünüm "güneşim" ama galiba seni "unutuyorum..." -
fazla bişi demeye gerek yok
edit: etkileyici :)
-
yazılarında kendimi gördüm...
-
yalın dinlerken geldin aklıma; kendisi demiş ki: "koydum sevinçlerimi önüme / baktım, hepsi sensin /"
ama seni aklıma getiren sözlerdeki çelişkiydi...eğer "koydum acılarımı önüme" olsaydı hiç düşünmezdim bile seni...ama sözlerde ki
yanlışlık seni bir kez daha aklıma getirdi, ve yanında hatıralarımızıda...ah be "güneşim" her şarkıda, her romanda, her filmde karşıma
çıkacaksan ben seni nasıl unutacağım bu hassas dönemimde..."zaten unutmak istemiyorsun ki" dediğini duyar gibiyim...
ama ben seni unutmak değil eskisi gibi, ilk gördüğüm gibi hatırlamak istiyorum sadece o kadar...2 gün önce buraya kar yağdı biliyorsun;
ama bilmediğin bir şey var ki "güneşim" aklımda olduğuna rağmen üşüdüm...Evet "güneşim" içimi ısıtamadı arklımdaki varlığın bu sefer...
ve o sırada biriyle konuşurken bağırmadan konuştum; içimde heyecanda yoktu...evet "güneşim" heyecanladırmadı da beni aklımdaki varlığın...
ama itiraf etmeliyim ki "güneşim" bütün bu çektiklerimden sonra çok olgunlaştım; dişlerimi sıkarak sana bir teşekkür edebilirim bunlar için...
ama o dişler ayrılırsa birbirinden...hayır "güneşim" yanlış anlama o dişler ayrılırsa yapacağım tek şey dudaklarına tekrar yapışmak olur...
belki dudaklarında hala bir masumiyet vardır diye...gözlerindekileri yitirdiğin gibi...Eğer gerçekten biraz masumiyet bulursam da yanaklarını
okşayarak onu dudaklarının ucuna "diş macunu" misali getirirdim...son bir damla da kalsa...çünkü en güzel hatıralarımda varsın; sana
biraz saygı duymak istiyorum ve onun için de bir damla masumiyetini tatmam gerekecek...neyse "güneşim" sana dair yazdığım
en berbat yazı bu olsa gerek ama bu beni sevindiriyor...nedenini biliyorsun sadece inanmak istemiyorsun...
bu ne senden ilk kacisim ne de
ilk dususun yuregime
ne bu serden son gecisim ne de
son kususum kaderime... demiş "kumdan kaleler" ne güzel demişler...cesaretimi arttırıyorlar...neyse güneşim dediğim gibi "koydum acılarımı önüme/ baktım, hepsi sensin"...
belki son olmaz ama; üzgünüm "güneşim" galiba seni "unutuyorum..."
yazılarımı beğenmenize sevindim ama aynı durumda olmanıza üzüldüm...belki bir gün diyebiliriz ama...
-
birazda başkaları yazsa da ben okusam yaa =)
Kısayol
Şikayet
Özel Mesaj
Alıntı yap
Cevapla